เป็นกระเเสที่วิพากษ์วิจารณ์มากในโลกโซเชียลกับการจัดกิจกรรมวันแม่ ซึ่งเด็กบางคนเขาอาจไม่มีแม่ในขณะที่คนรอบข้าง มีแม่ให้กราบ ทำให้หลายคนต่างมองว่ากิจฏรรมนี้เป็นการตอกย้ำปมของเด็กหรือเปล่า ล่าสุด ดี้ นิติพงษ์ นักแต่งเพลงชื่อดัง ได้แสดงความคิดเห็นผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัวว่า
เริ่มเห็นด้วยกับอีกหลาย ๆ คน…เรื่องเด็กที่สะเทือนใจในวันแม่..วันพ่อที่จริงก็คิดในใจมาหลายปีมากแล้ว..แต่ก็ได้แต่นึกอยู่ในใจ..เมื่อฉันเป็นเด็ก รุ่นราวคราวเดียวกับแม่ประไพพ่อทิดเอิบนั่นแหละ..ไม่เคยมีจัดงานวันพ่อวันแม่อะไรแบบนี้…การแสดงความรักของลูกกับพ่อแม่…ยังเป็นแบบตูดหมึก…พ่อแม่หาเลี้ยง ส่งลูกเรียน อบรม มีตีมีด่า….
รุ่นเบบี้บูมนี่…มีลูกแปดคนนะ…น้อยกว่านี้ไม่ได้….
ไปส่งลูกทุกเช้า เอาข้าวใส่กล่องข้าวให้ลูก…ซื้อขนมให้กินตอนกลับจากโรงเรียน…ไม่หลับไม่นอน..เวลาลูกเจ็บป่วย…ไม่พูดอะไรสวยๆ…แต่ก็ไม่พูดอะไรแย่ๆให้ลูกรู้เมื่อเวลาลำบาก…แม่ฉันอุ้มฉันข้ามถนนจนฉันแปดขวบ… แต่แม่ไม่เคยกอดแบบฝรั่งฉันไม่เคยกราบเท้าพ่อแม่เลย…มีแต่เหยียบพ่อแม่…
จะไปวิ่งเล่นกับเพื่อนก็ไม่ได้…พ่อแม่..สั่งให้มาเหยียบ ส่วนใหญ่จะให้เน้นที่บั้นเอว กับสะบัก…พ่อแม่ลูกในยุคฉัน…รักกันแบบนี้…ไม่กอดแต่อุ้ม…ไม่กราบแต่เหยียบให้…มาถึงยุคที่โรงเรียนต้องจัดงานวันพ่อวันแม่..
พวงมาลัยดอกมะลิ กราบเท้า…ก็ดีงามอยู่แต่นึกถึงว่า ถ้าเป็นแม่ฉัน แม่ฉันจะขำ…คงจะพูดว่า
“มึงจะทำอะไรลูก…พวงมาลัยอะไรของมึง เสียเงินเสียทอง..มากราบเกริบอะไร…มึงถูบ้านหรือยัง…”ยุคเปลี่ยน มีรูปแบบใหม่ ๆ หลายอย่าง…มีรูปแบบการจัดงานวันแม่…วันพ่อ…ในโรงเรียนขยี้อารมณ์…มีทั้งน่าชื่นชมและน่าเป็นห่วง…
สังคมสมัยใหม่ สถิติพ่อแม่หย่าร้างเกือบครึ่ง…การขยี้อารมณ์แบบนี้…จึงมีเด็กจำนวนมาก…อึดอัด สะเทือนใจถ้า
ไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ มาโรงเรียนให้กราบด้วยพวงมาลัยดอกมะลิเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ…อยากให้กระทรวงศึกษาธิการทบทวนเรื่องนี้ และระดมสมอง..ช่วยกันแก้ปัญหาที่ไม่สำคัญทางเศรษฐกิจแต่สำคัญทางวิญญาณเช่นนี้…
ในเมื่อมีวันแม่ วันพ่อ…แล้ว…ซึ่งดีงามแต่จะทำอย่างไรไม่ให้เป็นแผลกับเด็กอีกจำนวนมาก…เขียนแล้ว..คิดถึงแม่แฮะ..แม่ลูกเพิ่งมากอดกันเป็นก็ตอนที่ลูกแก่แล้ว…และแม่แก่มาก..แม่อุ้มลูกไม่ไหวแล้ว…และแม่คงไม่อยากให้ลูกเหยียบบั้นเอวแล้ว…และวันนี้…ฉันก็เริ่มอยากให้ลูกเหยียบบ้าง…แต่มันเหยียบไม่เป็น..
#1
#2
#3
#4
#5
#6
#7
ขอบคุณข้อมูล Nitipong Honark
เรียบเรียงโดย news.kaazip